مجموعه جعبه و پرنده
مجموعۀ «پرنده‌ها»ی سحابی به مددِ ابزاری ساده و گاه اشیائی دم‌دستی، با رنگ‌هایی شادمانه، با نوسان‌هایی میان انتزاع و حقیقت ساخته و پرداخته شده‌اند. تخیل مهدی سحابی در ادراک او از طبیعت موجب شده که چوب را چون نمادی از دنیای دیدنی‌های طبیعی در نظر گرفته و از این دیدنی، دنیای نادیدنی بتراشد و فرم دهد که همان گسترۀ تخیلی اوست. بنابراین سحابی با تراش دادن چوب بی‌فرم به دنبال یک بازگشت است، مجالِ بازگشت به طبیعت و هنرِ پریمیتیو. این‌گونه برخورد با طبیعت و پویایی آن منجر به خلق جهانی می‌شود که مشخصۀ اصلی آن احساسات، نگرش و برخورد سوژه‌محور و یگانه با کیهان است. سحابی در ادامۀ همین مجموعه و با تأکید بر همین مشخصات، گاه با ترکیب جعبه به منظور محدود کردن قاب و قراردادن عنصری اضافه همچون صورتک درون آن‌ها، مخاطب را با پرسش انزوای بشری مواجه می‌سازد.
سهراب احمدی
