مجموعه عکاسی مستند
در این مجموعه سحابی بیش از هر عنصری در رسانۀ عکس به سوی زمان حرکت کرده و این عنصر اساسی است که عکس را همواره در روند تولید معنا و در صیرورت قرار می‌دهد: روند استناد به واقعیت به معنای ثبت بی انجام آن نیست، بلکه عکاس با دخل و تصرف در یکی از متغیرهای فضا یا زمان معنا را تا بی نهایت تسری می‌دهد. قسمت عمده‌ای از عکس‌های این مجموعه در زمرۀ روزمره‌ها و سفرهای اوست: شاید بتوان گفت این مجموعه در دو قطب استنادی و استعاری در نوسان است. استنادی که با برداشتن زمان استعاره می‌آفریند و استعاره‌ای که می‌توان برایش بافتی از مکان و زمان طرح نمود.
سهراب احمدی
