مجموعه تهی و سرشار
مجموعۀ تهی و سرشار، نگاهِ کرمی به فلسفه و حکمت ایرانی است. نگاهی مبتنی بر شناخت از ورای دیگری. همان نگاهی که عرفان ایرانی از ورای سده‌ها و سده‌ها به دنبال آن بوده است. تکیۀ این مجموعه بر دیدن و شهود است، می‌دانیم که مصدر دیدن، ستاک ماضی‌ساز است و در ادبیات کهن پارسی ریشه‌دار در ادبیات ایران پیش از اسلام در معانی مختلفی به کار رفته است. به ویژه در متون به جای مانده از زبان پهلوی معادل با ادراک، شناخت و دریافت به کار رفته است. در مجموعۀ محسن کرمی نیز، دیدن با تطور و تحول معنایی از دوران پیش از اسلام تاکنون مورد نظر قرار گرفته است. گویی همان‌گونه که از معنای تطور یافتۀ مصدر دیدن نزدیک به بنِ ماضیِ « دید» بر‌می‌آید، انکشاف و پرده برداشتن از هیچ و از رنگ‌ها در این مجموعۀ محسن کرمی خود را نشان می‌دهد.
سهراب احمدی
