مجموعه اتوپیا
همان‌گونه که از نام مجموعۀ اتوپیا برمی‌آید، کامبیز خدابنده در پیِ به تصویر کشیدن آرمان‌شهر تخیلی خود بر پهنۀ واقعیتِ رنگ‌ها، ترکیب‌بندی‌ها و در نهایت بوم است. در این آرمان‌شهر همه حضور دارند: تمام عناصر زندگی شهری، طبقات اجتماعی، عناصر طبیعت بی‌جان و غیره حضوری با هم و در یک قاب دارند. در این مجموعه، شهر فضایی لایه لایه، در هم تنیده و متکثر است: تحت نظارت کسی نیست و نقاش قانون ویژۀ خود را بر آن قرار می‌دهد، در این قانونِ ویژه حضور دیگری، پذیرش او در گونه‌گون بودنش و بروزات معنایی او، دارای اهمیت است. خدابنده نحوِ رنگ‌ها را به جای نحوِ شاعرانۀ زبان کلامی می‌نشاند و با استفاده از استعاره‌های رنگی، تعریضی دارد به زندگی انسان امروز که در آن تیرگی رنگ‌ها نشانی از ترس و تنهایی انسان اسیر در زندگی ماشینی است.
سهراب احمدی
